Winterblues vieren op het Autosalon,
op de meest depressieve dag van dit jaar! Dat is de derde maandag van 2010 volgens ene Cliff Arnall. Het Fonds Psychische Gezondheid noemt dat ’de winterblues’. Voor mij een dag met een totaal andere waarde.
De dag waarop ik het eerste verjaardag feest vier met mezelf. Omdat ik dan één jaar lang werkelijk niet gerookt heb. Nu is dat wel eerder voorgekomen. Vanaf mijn geboorte tot ergens mijn zestiende levensjaar of misschien nog wel eerder heb ik óók niet gerookt. Maar dat telt uiteraard niet mee.
Nee, na ettelijke stoppogingen zit ik nu in de meest succesvolle stoppoging. En dit succes alleen is al reden om het te continueren. De verbazing van mensen om me heen over het ogenschijnlijke gemak waarmee ik niet meer rook, of het uitblijven van humeurige chagrijnige buien van eerdere stoppogingen worden gaandeweg minder. Toch geven de verbazing en positieve verwondering van andere mensen wel ergens iets van een kik. Dit terwijl ik daar niet naar op zoek ben. Roken houd me steeds minder bezig. Het is eigenlijk steeds meer een vanzelfsprekendheid aan het worden, net zoals roken ooit vanzelfsprekend was. Iets wat gewoon in alle handelingen en dingen van de dag aanwezig was.
Wel vind ik het, net als een half jaar gelden, een reden voor een feestje. Vandaag trakteer ik mezelf op een dagje Autosalon in Brussel.
De voorbereiding hiervoor is zoals het tegenwoordig gaat. Je start internet op en na een eenvoudige google actie zit je op de webpagina van het Autosalon. Die lees je zorgvuldig door, en daarmee vul je dan hooguit een kwartiertje. Eigenlijk kijk ik meer naar de verschillende mogelijkheden hoe ik naar de Heizel kan reizen. Zou ik het aantrekkelijk geprijsde trein toegangsbiljet nemen? Ik bedoel voor 22,70 Euro geraak ik niet met de auto heen en weer én binnen op het Salon. Al snel verwerp ik deze gedachte naar het land der onzinnige gedachte en in kopie naar het land der fabelen. Het is een Autosalon verdikkeme! Daar kun je toch in alle werkelijkheid maar op één manier naar toe reizen. Juist ja, met de auto. In mijn geval zelfs meer specifiek met een Volvo!
Een verder belangrijk element van de voorbereiding is natuurlijk de overige attributen die mee moeten. De fotocamera, tegenwoordig digitaal, neem ik zeker mee. Wel even opladen. Verder is de keuze van de tas belangrijk. Deze moet makkelijk zijn, niet te groot en er moet probleemloos, dus zonder krullen een A-4 formaat in passen. Jawel brochures moeten mee retour, dat hoort bij een dagje Autosalon en de weken nagenieten op de bank wanneer ik voor de zoveelste keer die folder doorwapper.
Ook neem ik broodjes mee. De gastronomische kwaliteit van de eetgelegenheden van het Autosalon is van een zeer bedroevende niveau. Bovendien is het er steeds druk en de prijzen zijn gewoon veel te hoog. Vaak is het wel de plek waar je nog een peuk mag opsteken, maar daarvoor hoef ik er zeker niet meer naar toe.
Het zal wel een leuke dag worden, het Autosalon is steeds gezellig. Het is een kopersbeurs, dus je kunt je het beste opstellen als aspirant klant. Dan krijg je de beste informatie. Kopen doe ik toch niet, daarover heb ik dan geen stress. Ik ben wel zeer benieuwd naar de SAAB stand. Zou de nieuwe SAAB 9-5 er dan werkelijk nog staan? Zou ik erin kunnen zitten? Spannend!
Het is niet te hopen dat dit het laatste optreden is van dit merk, het zou een werkelijk leuke dag toch een Winterblues karakter geven waar ik niet naar opzoek ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten