Reactie Stimorol

Geachte Heer,

Wij stellen het ten zeerste op prijs dat u ons informeert in verband met uw ervaringen met onze producten. Het is dankzij deze informatie dat wij onze producten en service kunnen evalueren. De kwaliteit van onze producten is immers onze eerste zorg. Wij wensen u dan ook te bedanken voor uw boodschap.

Het spijt ons ten zeerste om te horen dat u een probleem ervaren heeft met één van onze producten.

Wat uw boodschap inzake de nieuwe verpakking van Stimorol betreft:

Stimorol is marktleider in de Belgische kauwgommarkt. Wij hebben deze positie reeds geruime tijd kunnen behouden omdat wij dag in dag uit bezig zijn met het evalueren en verbeteren van onze producten. Vanuit dit proces hebben wij een nieuwe Stimorol verpakking ontwikkeld. Het doosje beschermt de kauwgom beter en je kan makkelijk de kauwgom op een hygiënische manier delen met je vrienden. Het consumentenonderzoek, waar wij rechtstreeks aan de bevolking hun mening vragen, toont ook duidelijk aan dat de nieuwe verpakking verkozen werd boven de oude verpakking (score van 8/9 ipv 4.5/9). Wij zijn er dan ook van overtuigd dat onze klanten met de nieuwe verpakking een betere oplossing krijgen dan onze oude verpakking.

Blijkbaar heeft er zich bij één bepaald lot een kleine onregelmatigheid voorgedaan tijdens het productieproces van deze nieuwe verpakking. De temperatuur van de lijm waarmee de bovenkant van het doosje aan elkaar gelijmd werd was te laag. Hierdoor komt de lijm inderdaad soms te vroeg los. Wij hebben inmiddels dit probleem verholpen en de doosjes zijn nu superstevig.

Wij hopen u alsnog te kunnen overtuigen dat u bij aankoop van onze kauwgom de allerbeste kwaliteit krijgt. Mogen wij u daarom vragen uw adres door te sturen zodat wij u een waardebon kunnen opsturen waarmee u in een winkel naar keuze uw vertrouwde Stimorol kunt kopen.

Inmiddels verblijven wij,

Met de meeste hoogachting,

Cadbury Belgium

Stimorols nieuwe verpakking

Maakt Stimorol een marketingvergissing of ben ik een vaste klant die zij niet meer wensen in hun portfolio?

Ik heb hun mijn ongenoegen via hun website gemaild en wacht op een reactie.



Beste stimoroller,

Ik moet u helaas iets vervelends meedelen. Iets waarvoor ik zelfs de moeite neem om het u te mailen, iets wat me dusdanig verbaasd dat ik het u wil melden en niet onthouden.

De nieuwe verpakking is werkelijk de grootsmogelijke aanfluiting die ik ooit heb meegemaakt.
De verpakking is op zodanige manier geplakt dat zelfs dit beetje plaksel, en de handeling hiervoor om het te plakken nog beter uitgespaard had kunnen worden blijven.

Het gevolg hiervan in het gebruik is simpelweg eenvoudig. Het is al na een keer sluiten los, waardoor het praktisch zo is dat je gewoon geen verpakking meer hebt.

De kauwgumpjes dwarrelen door de handtas, de broekzak of het colbertjasje. In de auto pak je doosje uit een vakje en de deksel, die al niet meer bestaat, houdt de kauwgummetjes niet tegen. Daarvoor in de plaats strooi ze door de auto. Gevaarlijk! Irritant! en onnodig verhittend. Waarlijk iets anders als de verfrissende beleving die u eigenlijk wenst te verkopen.


is het belangrijkste deel van mijn mailtje aan Stimorol.
Nu vind ik hun senses ook wel lekker, wel alleen de groen verpakte mint variant.
Ik heb het idee dat ze doorslaan bij productinnovaties en productdifferentiatie. Het maakt bij mij in ieder geval geen stabiele indruk meer. De organisatie doet maar wat en hoopt dat er ergens een knaller bij zit. Een jammerlijk gebrek aan strategie op marketing en productinnovatie is hiervan de oorzaak.
Als ze daar geld voor hebben, dan kan dit zomaar een goede strategie zijn. Al zou ik wel nog een vijfde verpakkingsreeks in productie nemen. De Classic. Wie weet wordt dat wel de onverwachte knaller?

Groots is het gevoel

Groots is het gevoel als je kunt wegrijden met een lege aanhanger van het milieupark. Een gevoel van geluk en zonnestralen doorstromen mijn gedachten, wanneer ik het park naar buitendraai en meer gas dan normaal geef en roffelend de weg naar het park in tegenovergestelde richting verlaat.
Vooraf moet je wel met een aanhanger vol tuinafval naar het stort rijden. Nog eerder heb je de kar moeten vullen.

Vroeger was dat allemaal niet nodig. Alle tuinafval bleef op de grond liggen om dan uiteindelijk onder lagen grond te verdwijnen en onder hevige druk na een héél lange tijd als aardolie naar boven gepompt te worden. Jaja ik weet het dit is wel een eenvoudige makkelijke voorstelling van de gang van zaken, maar goed. Zoiets en in grote lijnen zal het zo ongeveer de lading wel ergens dekken. Er was geen milieudienst van de gemeente, er waren geen milieuparken met containers voor ieder gescheiden afvaltype. Er was niks, het bleef gewoon liggen.

Meer specifiek kan ik zijn over de kar, de aanhanger dus, die vol ligt om naar het stort, het huidige milieupark te brengen. Het betreft in mijn geval een met een enkele as zonder teruglooprem exemplaar van twee meter lengte. Eigenlijk staat zo’n simpele aanhanger niet eens achter een Volvo. Die moet minstens een dubbel asser achter zich hebben hangen. Daarover ben ik het helemaal eens! In de tijd dat ik deze aanhanger moest aanschaffen was er net voldoende budget om de simpele twee meter variant te kopen.

Die aanhangerhandel is een aparte handel. Veel van die aanhangers worden in de winter gefabriceerd door bedrijven die bijvoorbeeld normaal tuinkassen maken. Ze kopen vaak gebruikte achterassen op, starre achterassen en monteren deze op een frame. Wat profieltjes er netjes haaks op lassen en met platen afwerken. Naast wat verlichting komt er een dissel op en wat met schoensmeer opgedirkte bandjes eronder en klaar is de kar. Het lijkt zelfs wel te fonkelen! Alsof dat belangrijk is, want groots is enkel het gevoel wanneer je weg kunt rijden met een lege aanhanger.

Zie ook!

Verdikkeme

Verdikkeme alweer last van een stijve nek.
Op onze slaapkamer staat de verwarming niet vaak aan, er moet al sprake zijn van een paar graden vorst overdag.

Nu lig ik aan de raamzijde en trekt het langs deze zijde koud op. Normaal scherm ik mijn hoofd en hals af met wat dekbed. Dit volstaat om mij te behoeden na een nacht, voor de onbeweeglijkheid van mijn nek die ik nu ervaar. Op de een of andere manier is dat niet goed gegaan vannacht.

Het hindert steeds bij een plotse beweging en die maak je per dag toch heel wat keren. Dat merk ik nu weer, normaal gesproken is dat niet het geval.
Je gaat erop letten om de ongewenste bewegingen niet te maken, en zo nodig met beheerst beleid. Ondertussen ben je dan bezig energie te stoppen in het voorkomen van pijnscheuten. En dat doe je totdat je het weer vergeet. Hiermee is het duidelijk dat de pijn alleen voorkomt bij het bewegen van het hoofd, vaak naar één kant en dan vanaf een bepaald punt.

Niet dat ik uit ben op een constante pijn, in tegendeel, maar het zou wel makkelijker zijn om het niet te vergeten.
Ik heb namelijk stellig de indruk dat de pijnlijke stijve nek eerder verdwijnt wanneer je de pijngrens hooguit aait en de draaibeweging rustig doet tot vanaf de eerder genoemde grens.
In ieder geval voelt dat prettiger.

Maar gaandeweg ontdek ik dat dit allemaal is gekomen omdat ik Paul en Witteman in bed nog wilde bekijken. Dirk S van de DSB zou er zijn en dat is hot nu. Helaas was het schijnbaar flauwtjes en slaapverwekkend.
Dirk bedankt! Voor mijn stijve nek.

Keuzes

Waarover zou ik liever iets kwijt willen over het DSB gedoe of over het AOW gedoe?
Beide onderwerpen vind ik wel opmerkelijk.
Laat ik maar beginnen bij het DSB gedoe.
Weet je, die Scheringa is natuurlijk voor een groot deel van de bevolking onuitstaanbaar geworden. Zeker voor de duizenden gedupeerden, zijn klanten dus.
Voor een ander deel, met name zijn medewerkers, is hij nog een held.
Of ik hem een heldenrol toebedeel weet ik niet, ik kijk liever even naar zijn huidige gedrag. En probeer het ook eens objectief te bezien. Dat valt niet echt mee.

Dan kom ik tot de conclusie dat die Dirk wel kan overtuigen. Nu breng ik het werkwoord overtuigen graag in combinatie met de stelling: ‘Innerlijke overtuiging faalt nooit!’ en dan moet ik objectief gezien concluderen dat die Scheringa er innerlijk absoluut en voor de volle honderd procent van overtuigd is dat er nog minimaal voor vijftien procent kans is…
We zien het maandag wel, ik vrees het ergste en hoop het beste.
Ik gun iedereen zijn baan, zeker in deze tijd. En daarmee dus ook de grotendeels voor hun eigen hachie opkomende Dirk aanhangers van het DSB.

Jammerlijk vind ik eigenlijk wel dat Scheringa geen voorzitter van de FNV is geworden. Met zijn overtuigingskracht had ik zeer zeker niet tot mijn 67e hoeven te werken om de AOW gerechtigde leeftijd te bereiken.

TomTom

Voor het eerst sinds jaren heb ik mijn vakantie weer doorgebracht in Italië. Ik zal u niet lastig vallen met lofzangen over culinaire tradities en door gistingsprocessen op smaak gebrachte vruchtensappen. Over het geweldige natuurschoon en het mierendrukke verkeer in en rond de steden en toeristenplaatsjes, met de gezellige terrasjes aan zee, óf zoals in mijn geval in de pittoreske plaatsjes in Toscane. Iedereen heeft zijn verhaal over vakantie. Even, liefst langer, weg uit de sleur, het bekende, het gewone.

Het is immers opvallend hoe slecht in Italië 'gewone' dingen geregeld zijn. De een ervaart dit als hinderlijk de ander als prettig, in ieder geval valt het op. Volgens mij kan een 'logistiek Goeroe' heel wat 'charme' weghalen bij dit temperamentvolle zuidelijke volk.
Terug in Nederland voel ik mij snel weer thuis met alle regels. De uit deze regels voortvloeiende regelmaat geeft je snel weer het bekende patroon terug. Vakantie voorbij, vooruit weer aan de slag.

Nog meer opvallend en zo mogelijk werkelijk irritant vind ik de stelling van Zwitserland over de flitsinformatie op mijn TomTom. Reden temeer om het zo mooie Zwitserland te mijden waardoor ik me ook min of meer verplicht voel om dan ook niet door Duitsland te rijden.

Duitsland waar je zo snel mag als je durft, of kan, of liever nog, zo snel mogelijk aan de kant gaat voor een ander die sneller kan, of durft, of moet. Weinig ontspanning op de befaamde Autobahn. Voor vakantie ritjes ruil ik deze dus ook zonder weemoed in voor de Franse peage.

Zeker buiten het seizoen een verademing. Goed door kunnen rijden zolang je de maximum snelheid maar in de gaten houdt. Er wordt de laatste jaren steeds meer geflitst op de peages, een waardevolle aanvulling van de schatkist kan het toch niet zijn, want je wordt voor iedere flitskast goed gewaarschuwd. En dat niet alleen. De apparaten groter dan een super ijskast van Amerikaans formaat zijn voorzien van opvallende strepen en menig Fransman houdt nadrukkelijk in bij het naderen van de flitsverdachte gedaantes! Je bent dus meer als dubbel gewaarschuwd. Oók weet TomTom verduveld goed waar de superijskasten staan!

Zo tuffen we via Frankrijk, door de Mont Blanc, per super geregelde tunnel naar Italië. Met TomTom de temperamentvolle zuidelijkere Europeanen tegemoet. Gedurende de hele vakantie denk ik te pas en te onpas, veelal tijdens het gepiep van TomTom wat er verkeerd is aan een suggestie. Een waarschuwing dat er mogelijk op snelheid wordt gereageerd.
Ik begrijp daardoor opeens waarom de Fransen flink afremmen en de Italianen fors afremmen, om vervolgens volgas weer door te rijden.
Volgens mij helpt de TomTom flitsservice je om uiteindelijk veiliger te (kunnen) rijden. En daarmee wensen de Zwitsers je liever een minder veilig rijden toe.
Onbegrijpelijk, en maar goed dat ze niet bij de EU zitten.
Basta

Doe en denk systeem

Zou dit weer zo’n afgezaagd stukje proza worden?
Ik weet het niet. Voor sommige zeker, terwijl wellicht een enkeling het wel leuk vind.
Bijna een half jaar geleden heb ik de moed weer eens bij elkaar gesprokkeld om te stoppen met roken.
Wat ik niet allemaal geprobeerd heb om eens van die sigaretten af te blijven, je wilt het niet weten en nog minder geloven. Al die voorgaande keren waren pogingen waarbij ik al snel dacht dat ik wel weer een keertje een sigaret kon opsteken. En al snel was ik een stiekeme roker. Op het werk en thuis niet maar overal daar tussenin wel. Hoe vaak ik niet voor een etalage heb gestaan of voor een woning die te koop was of een parkeerplaats langs de snelweg, ik weet het niet. Wel was het steeds voor die stiekeme sigaret.
Gewoon een verslaving dus. En nu alweer bijna een half jaar, zelfs geen stiekeme sigaret. Helemaal sigaret vrij.
Nu is het wel steeds makkelijker met de anti rook hetze overal, zou je denken. Toch is dat niet de kunst denk ik.
Op de een of andere manier moet je roken verbannen uit je doe systeem, maar niet uit je denk systeem. Dat is alles.
Roken doe je als roker, vaak bewust, maar steeds vaker onbewust. Bij al de voorgaande keren van stoppen tot stiekem roker dacht ik de meeste moeite te hebben met het doe systeem. Dit is echter nu niet het geval.
We geven ons doe systeem van veel dingen de schuld. Dat is echter niet terecht. Ons doe systeem doet alles wat ons denk systeem vind dat we moeten doen.
Waar je jezelf wel bewust van moet zijn is dat ons denk systeem veel dingen onbewust laat doen.
Dit doorbreken en je bewust zijn van je onbewuste denk systeem dat je dingen laat doen die je niet bewust schijnt is de oplossing.

O ja, en daarvoor mag je jezelf belonen.
Dat gaan we morgen avond doen.
We gaan naar ons favoriete Italiaanse restaurant.
Of we pesce misto of het pesce menu nemen weet ik nog niet. Wel dat ik op minstens één moment zin zal krijgen op een sigaret. Dat ik ook weet waar die sigaretten gerookt worden. Dat ik zeker weet dat, als ik ernaar vraag zomaar een sigaret krijg van een roker. En dat ik nog zekerder weet dat ik dat niet doe en glimlachend mijn denk behoefte weg laat ebben. Terug duw naar een ander niveau. Een niveau van sinds een half jaar.

Ben benieuwd waarmee ik me over een half jaar ga belonen

Opmerkelijk

Opmerkelijk, dat zelfs de zo geprezen manager Wendelin Wiedeking van het een op het andere moment mag vertrekken. Met een verhoudingsgewijze schamele handdruk zelfs. Tenminste 50 miljoen voor een direct vertrek na 17 jaar noeste arbeid en een eerder afbreken van een contract dat nog tot ergens 2012 liep, is niet overdreven. Wendelin zou recht hebben op een kleine 250 miljoen en kreeg aanvankelijk 150 geboden. De ondernemingsraad vond dit te gortig. Maar goed, zoals hij zelf aangaf, een goed presterende manager mag ook veel verdienen. Een slecht presterende manager dus niet.
Volgens mij presteer je als manager niet zo goed wanneer je een gigantische organisatie zo in verlegenheid brengt zoals het Wendelin is gelukt met Porsche. Wat haalt iemand in zijn hoofd als hij zijn organisatie belast met een schuldenlast van heb ik jou daar om Volkswagen over te nemen.
Kijk als je dat geld ergens had liggen en de tijd is er goed voor, kan ik me er wel iets bij voorstellen. Maar kopen met geleend geld is toch echt minder verstandig blijkt nu wel weer. Stel je voor, een schuldenlast van 10 miljard. Dat is toch een 10 met negen nullen. Dat is overigens ongeveer tussen de tien en hooguit twaalf procent van de totale waarde van Porsche. Dit zou dus niet direct een probleem moeten zijn. Maar goed, zoals overal heeft dit ook pijnlijk te maken met de kredietcrisis.

Ik denk dat Wendelin slecht heeft geslapen de laatste tijd. Iemand die in 17 jaar zo succesvol Porsche weer op de kaart zet, en hoe. Dan heb je toch een brok in je keel en wil je een traantje weg pinken als je naar huis moet. Als je opeens niet meer mag spelen met zoiets moois waarin je werkelijk triomfantelijk succesvol was.
Na de introductie van de Boxter, het herrijzen van de 911, de Carrera GT, de Cayenne, volledig buiten de paden van de sportwagen en dan weer de Cayman er net weer helemaal in, zijn stuk voor stuk kaskrakers geweest. Pardon, geweest? Nog steeds. De Panamera is helaas de laatste onder het bewind van Wendelin.
Dat helaas misschien niet zozeer vanwege de auto zelf als wel vanwege de inspirerende wijze van Wendelin. Niet direct de charmantste verschijning. Maar wel doordacht en recht voor zijn raap. Heeft zo zijn normen en waarden waar hij steeds aan vast hield. Een uitgesproken man met heel veel lef. Uiteindelijk is dit ook zijn ondergang geworden. Natuurlijk heeft hij opeens de tijd tegen en lijkt het alsof hij Piëch is vergeten. Dingen die hij normaal doorziet, in ieder geval niet vergeet of ze op een of andere wijze uitschakelt.
Ik ben zeer benieuwd naar de toekomst en dan met name wanneer we weer van Wendelin zullen vernemen. Ik hoop o zo zeer weer in de auto-industrie.
Mij lijkt Saab wel wat voor hem, al heb ik liever dat hij Volvo eens onder handen zou kunnen nemen.