Verdikkeme, nu is ook de grasmasjien’ stuk. Net nu ik het gras wil knippen, voor het eerst dit jaar.
Verwoede startpogingenhelpen niet, geen teken van leven. Enkel de sterk riekende benzinedamp ruik ik. De motor is nu zeker verzopen en ondertussen dwarrelen de zweet druppels van mijn voorhoofd. Komt zeker door de zon, de inspanning van het trekken aan het startertouw, maar ook wel door de irritatie. Ik had het gras zo graag gemaaid. Dan mag de lente echt beginnen.
Niets geurt er opzwepender dan het vers gesneden gras na de winterperiode, een oase van zwoele lenteavonden ontluiken in de krachtige geur. Dat is pas lente, een nieuw begin, nieuw leven, zonnestralen die tot een brede glimlach aansporen.
Dit jaar lukt het niet, weer niet. Volgend jaar beter! Mompel ik halfluid. Volgend jaar beter? Als ik nu geen gepaste actie neem kan ik volgend jaar dezelfde blog posten en hoef ik enkel de datum aan te passen.
Soortgelijke situaties zijn wel meer voor te stellen. In de drukte van de dag of de tijd wordt vergeten de grasmachine te laten onderhouden, de motor af te stellen en de messen te slijpen. Je kijkt er de hele winter niet naar, de grasmachine in het tuinhok bezoek je niet. Of het moet zo zijn dat de grasmachine de sneeuwschep ten dele camoufleert. Bij die ontmoeting denk je gegarandeerd ook niet aan de lente, je past liever op dat je niet valt, uitglijdt of iets breekt.
Wie zet er nu op de kalender dat eind oktober, het einde van het maaiseizoen, de grasmachine op onderhoud moet? En welke grasmachine-onderhoudende rijwielhersteller zou zijn luwe wintermaanden niet dolgraag willen vullen met dat werk?
Weinig helaas, want acties, reclames, geheugensteuntjes in de brievenbus of op je mail? Ik zie ze weinig of niet.
Inmiddels is mijn gras geknipt, ik speel maar weer een keer ‘leentjebuur’. Maar niet nadat ik op 31 oktober 2011 mijn grasmachine aanbied voor onderhoud, zo staat in mijn outlook te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten