Doe en denk systeem

Zou dit weer zo’n afgezaagd stukje proza worden?
Ik weet het niet. Voor sommige zeker, terwijl wellicht een enkeling het wel leuk vind.
Bijna een half jaar geleden heb ik de moed weer eens bij elkaar gesprokkeld om te stoppen met roken.
Wat ik niet allemaal geprobeerd heb om eens van die sigaretten af te blijven, je wilt het niet weten en nog minder geloven. Al die voorgaande keren waren pogingen waarbij ik al snel dacht dat ik wel weer een keertje een sigaret kon opsteken. En al snel was ik een stiekeme roker. Op het werk en thuis niet maar overal daar tussenin wel. Hoe vaak ik niet voor een etalage heb gestaan of voor een woning die te koop was of een parkeerplaats langs de snelweg, ik weet het niet. Wel was het steeds voor die stiekeme sigaret.
Gewoon een verslaving dus. En nu alweer bijna een half jaar, zelfs geen stiekeme sigaret. Helemaal sigaret vrij.
Nu is het wel steeds makkelijker met de anti rook hetze overal, zou je denken. Toch is dat niet de kunst denk ik.
Op de een of andere manier moet je roken verbannen uit je doe systeem, maar niet uit je denk systeem. Dat is alles.
Roken doe je als roker, vaak bewust, maar steeds vaker onbewust. Bij al de voorgaande keren van stoppen tot stiekem roker dacht ik de meeste moeite te hebben met het doe systeem. Dit is echter nu niet het geval.
We geven ons doe systeem van veel dingen de schuld. Dat is echter niet terecht. Ons doe systeem doet alles wat ons denk systeem vind dat we moeten doen.
Waar je jezelf wel bewust van moet zijn is dat ons denk systeem veel dingen onbewust laat doen.
Dit doorbreken en je bewust zijn van je onbewuste denk systeem dat je dingen laat doen die je niet bewust schijnt is de oplossing.

O ja, en daarvoor mag je jezelf belonen.
Dat gaan we morgen avond doen.
We gaan naar ons favoriete Italiaanse restaurant.
Of we pesce misto of het pesce menu nemen weet ik nog niet. Wel dat ik op minstens één moment zin zal krijgen op een sigaret. Dat ik ook weet waar die sigaretten gerookt worden. Dat ik zeker weet dat, als ik ernaar vraag zomaar een sigaret krijg van een roker. En dat ik nog zekerder weet dat ik dat niet doe en glimlachend mijn denk behoefte weg laat ebben. Terug duw naar een ander niveau. Een niveau van sinds een half jaar.

Ben benieuwd waarmee ik me over een half jaar ga belonen

Opmerkelijk

Opmerkelijk, dat zelfs de zo geprezen manager Wendelin Wiedeking van het een op het andere moment mag vertrekken. Met een verhoudingsgewijze schamele handdruk zelfs. Tenminste 50 miljoen voor een direct vertrek na 17 jaar noeste arbeid en een eerder afbreken van een contract dat nog tot ergens 2012 liep, is niet overdreven. Wendelin zou recht hebben op een kleine 250 miljoen en kreeg aanvankelijk 150 geboden. De ondernemingsraad vond dit te gortig. Maar goed, zoals hij zelf aangaf, een goed presterende manager mag ook veel verdienen. Een slecht presterende manager dus niet.
Volgens mij presteer je als manager niet zo goed wanneer je een gigantische organisatie zo in verlegenheid brengt zoals het Wendelin is gelukt met Porsche. Wat haalt iemand in zijn hoofd als hij zijn organisatie belast met een schuldenlast van heb ik jou daar om Volkswagen over te nemen.
Kijk als je dat geld ergens had liggen en de tijd is er goed voor, kan ik me er wel iets bij voorstellen. Maar kopen met geleend geld is toch echt minder verstandig blijkt nu wel weer. Stel je voor, een schuldenlast van 10 miljard. Dat is toch een 10 met negen nullen. Dat is overigens ongeveer tussen de tien en hooguit twaalf procent van de totale waarde van Porsche. Dit zou dus niet direct een probleem moeten zijn. Maar goed, zoals overal heeft dit ook pijnlijk te maken met de kredietcrisis.

Ik denk dat Wendelin slecht heeft geslapen de laatste tijd. Iemand die in 17 jaar zo succesvol Porsche weer op de kaart zet, en hoe. Dan heb je toch een brok in je keel en wil je een traantje weg pinken als je naar huis moet. Als je opeens niet meer mag spelen met zoiets moois waarin je werkelijk triomfantelijk succesvol was.
Na de introductie van de Boxter, het herrijzen van de 911, de Carrera GT, de Cayenne, volledig buiten de paden van de sportwagen en dan weer de Cayman er net weer helemaal in, zijn stuk voor stuk kaskrakers geweest. Pardon, geweest? Nog steeds. De Panamera is helaas de laatste onder het bewind van Wendelin.
Dat helaas misschien niet zozeer vanwege de auto zelf als wel vanwege de inspirerende wijze van Wendelin. Niet direct de charmantste verschijning. Maar wel doordacht en recht voor zijn raap. Heeft zo zijn normen en waarden waar hij steeds aan vast hield. Een uitgesproken man met heel veel lef. Uiteindelijk is dit ook zijn ondergang geworden. Natuurlijk heeft hij opeens de tijd tegen en lijkt het alsof hij Piëch is vergeten. Dingen die hij normaal doorziet, in ieder geval niet vergeet of ze op een of andere wijze uitschakelt.
Ik ben zeer benieuwd naar de toekomst en dan met name wanneer we weer van Wendelin zullen vernemen. Ik hoop o zo zeer weer in de auto-industrie.
Mij lijkt Saab wel wat voor hem, al heb ik liever dat hij Volvo eens onder handen zou kunnen nemen.